Ik hou eigenlijk niet van de vraag “is het daar wel veilig?” Vaak zit het namelijk vol vooroordelen. Een vraag die vooral wordt gesteld over landen met een cultuur die anders is dan de onze. Het idee van onveiligheid komt vooral door onbegrip. Of je een land als veilig ervaart is naar mijn idee grotendeels persoonlijk. Hoe goed pas jij je aan aan die vreemde cultuur?

Toen ik aankondigde dat ik naar Cuba zou gaan, kreeg ik veel vragen over veiligheid, maar vooral inhoudelijke vragen. Vragen over de recente stroomuitvallen – zou het wel veilig zijn in het donker? Of opmerkingen als: “Ik had ergens gelezen dat de criminaliteit is toegenomen, omdat de situatie in het land verslechterd is en er weinig middelen zijn.”

Dat zijn begrijpelijke vragen. En we hebben ook ons huiswerk gedaan. We hebben onderzoek gedaan, mensen gevraagd. En kwamen tot de conclusie: het viel eigenlijk best mee. Dus we gingen en dit was onze ervaring: is Cuba veilig?

Onze ervaring met veiligheid in Cuba

Ik kan meerdere verhalen vertellen over momenten waarop we ons juist heel veilig voelde in Cuba. De mensen zijn ontzettend lief en beleefd. Mannen zullen je vragen om een dansje, maar ‘nee’ wordt over het algemeen geaccepteerd, en de intentie is vooral dansen. Dansen zit zo diep in de cultuur, het is niet perse een manier om iemand te versieren, zoals je misschien wel gewend bent.

Maar de ervaring zoals we die in een club in Matanzas hadden, was een gevoel van veiligheid zoals ik die nooit ergens heb ervaren.

We wilden graag dansen, want Cuba is het land van muziek en salsa, toch? Maar in Havana konden we dat maar niet vinden. Misschien door de black-outs? Dus in de tweede grote stad die we bezochten – Matanzas – gingen we nogmaals op zoek. De twee plekken die als clubs bekend stonden, waren helemaal donker en leeg. Misschien dat de black-outs dan echt het einde van de gezellige dans cultuur van Cuba betekenen?

We vroegen het aan de lieve vrouw van onze casa particular, en zij zei dat haar zoon ieder weekend naar een club ging in Matanzas. Die moest open zijn! Ze zou hem appen. Bleek dat de stroom om 23:00 terugkwam en de clubs dan alsnog open gingen, we waren gewoon te vroeg. Dus de volgende avond hebben we uitgebreid de tijd genomen voor ons diner en liepen we rond 23.00 uur langs de club. Donker. Tot er een taxi stopte en ik begon te twijfelen. “Laten we even kijken,” zei ik tegen mijn vriendin. En ja hoor — de lichten gingen aan en een vriendelijke bouncer begroette ons. We kletsten even met hem, tot alles klaarstond en we naar binnen mochten.

Rare mannen zijn er overal en dus ook hier ontmoette we iemand met sterke verhalen. In het begin was ie grappig en hij leek ongevaarlijk. Maar uiteindelijk wilde we gewoon dansen en negeerde hem verder. Na een tijdje kwam ie weer even langs en werd ik op m’n schouder getikt. Iemand van het groepje mannen dat al een uur naast ons stond liet z’n telefoon zien. In Google translate stond er: “Just ignore him, he just wants money.” Bleek dat deze mannen al de hele tijd een oogje in het zijl hielden. We praatte wat over onze creatieve banen, lieten elkaar foto’s zien van ons werk en hij leerde me wat dansmoves.

Even later draaide ik me om — en zag dat onze bouncer-vriend zo’n 2 meter verder stond. Niet alleen. Er stonden vier (!!) uitsmijters op een rijtje ons in de gaten te houden. We waren de enige toeristen, en zij zorgden dat we veilig waren.

Toen de rare vent vervelend werd en ik hem probeerde weg te duwen, stonden ze zo snel naast me dat ik amper door had wat er gebeurde. Wij hebben een fantastische avond gehad. Met een dancebattle met een groepje meiden (die we wonnen, waarna de vriendjes één voor één bij ons uit de buurt gehaald werden), nieuwe dansmoves van de mannen naast ons en geen enkel moment dat we ons ongemakkelijk voelde of het idee hadden dat we beter op moesten letten.

En dit is maar één voorbeeld van hoe veilig ik me voelde als toerist in Cuba.

Veiligheid is subjectief. Maar wij voelden ons oprecht veilig. Overal. De stroomuitval had daar helemaal geen invloed op.

Toen we het een local vroegen

In Trinidad deden we een free walking tour. Omdat toerisme is afgenomen, waren we de enige. Alle ruimte dus om alle vragen te stellen die we wilde stellen. Dus ook de vraag “is Cuba veilig voor toeristen?”. Hij bevestigde het gevoel dat we al hadden: Cuba is ontzettend afhankelijk van toerisme. Als er criminaliteit naar toeristen plaats zou vinden, heeft het hele land daar last van. Hij zei grappend (maar toch ook serieus) “mij kunnen ze van alles aan doen en dat kan niemand wat schelen, maar als toeristen worden lastig gevallen, schaad dat heel Cuba”.

Dat betekent dus dat er ontzettend veel sociale controle is. Dat is ook wat wij merkte. Iedereen in de straat wist dat wij de gasten van Casa xx waren. En iedereen hield ons in de gaten. Op een vriendelijke manier. Bijvoorbeeld in Viñales, wanneer we van een lange fietstocht in de stromende regen terugkwamen. We merkte dat de hele buurt opkeek en dacht “ah, ze zijn weer thuis”.

Is Cuba veilig? Dit zeggen Nederlandse bronnen

Maar dit is natuurlijk onze ervaring, en zoals ik al zei is het gevoel van veiligheid ook persoonlijk. Dus laten we ook naar de feiten kijken. Volgens de Nederlandse ambassade is Cuba over het algemeen een veilig land om in te reizen, het reisadvies voor Cuba is geel. Criminaliteit tegen toeristen komt voor, maar meestal gaat het om zakkenrollers of kleine oplichting — net als in veel andere populaire vakantiebestemmingen. Zwaar geweld is zeldzaam.

Het duurzame reisbureau Better places stelt dat Cuba zelfs een van de veiligste landen in Latijns-Amerika is voor toeristen. Zij noemen vooral het orkaanseizoen in de zomer als risico, niet het land an sich of de mensen.

Wat uiteraard belangrijk is:

• Gebruik je gezonde verstand (zoals overal)
• Draag geen overdreven dure sieraden
• Let op je tas in drukke gebieden
• Ga ’s nachts liever samen op pad dan alleen

Er is dus weinig dreiging op het gebied van criminaliteit, bendes of mensen die wat in je drankje stoppen. Laat je vooral niet gek maken door dramatische verhalen, zeker niet uit Amerikaanse media, die vaak een politiek gekleurde bril op hebben als het over Cuba gaat.

Veiligheid is ook een gevoel

Veiligheid is uiteindelijk subjectief. Wat voor de één spannend is, voelt voor de ander relaxed. Het ligt ook aan je reiservaring, met welke culturen je zelf bent opgegroeid en hoe snel je je zorgen over iets maakt. Ik heb vaak het gevoel dat criminelen de onzekere reizigers er gemakkelijker uitpikken dan degene die ervaren zijn en zich kunnen presenteren alsof ze al 20x in dit land zijn geweest. Maar voor ons gold: op geen enkel moment in Cuba hebben we ons onveilig gevoeld. Integendeel. We voelden ons gezien, beschermd en welkom.

Laat de verhalen je niet afschrikken. Ga op onderzoek uit, vraag het aan reizigers die er nu zijn geweest, en vertrouw op je eigen ervaring. En wie weet, dans jij er binnenkort ook op los in een Cubaanse club — met een hele community die erachter staat dat je veilig thuiskomt.

Vind je het toch spannend? In het voorjaar van 2026 wil ik een groepsreis naar Cuba organiseren. Ga je mee? Waarschijnlijk female only. Meld je aan voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.